Dúrmete meu neno
que veñen as xirafas
cos seus longos pescozos.
Dourados,
abalean ó sol.
Dúrmete meu neno,
non chores máis.
Déitase tamén o sol
e o seu manto alaranxado
agarima o latido forte
do teu peito.
Acompaña á respiración
dos teus soños.
Dúrmete, rei.
Mañá verás a mañá amencer,
o serán caer
e a noitiña chegar.
De novo, outra vez,
pra facerlles cóxegas os teus pés.
